Jeżeli istnieje konieczność pilnego udzielenia świadczenia pacjentowi ze względu na dynamikę procesu chorobowego i możliwości szybkiego pogorszenia stanu zdrowia lub znaczącego zmniejszenia szans na powrót do zdrowia.

Pacjent posiadający skierowanie z kategorią medyczną „przypadek stabilny” to taki pacjent, który nie znajduje się w stanie nagłym i nie został zakwalifikowany do kategorii medycznej „przypadek pilny”.

Za pacjenta pierwszorazowego należy uznać osobę rejestrowaną po raz pierwszy lub kolejny, lecz na nowe świadczenie. Jeżeli pacjent po zakończeniu leczenia wraca do placówki (choćby z tą samą jednostką chorobową) powinien być traktowany jako pacjent pierwszorazowy. Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczający świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej (Dz. U. 2005 r. Nr 200, poz. 1661).

Świadczeniobiorców, którzy wymagają okresowego w ściśle ustalonych terminach, wykonywania świadczenia, przyjmuje się w celu udzielenia tego świadczenia zgodnie z planem leczenia. W takim przypadku pacjentowi powinien zostać wyznaczony kolejny termin udzielenia świadczenia zgodnie z przyjętym planem leczenia i powinien być umieszczony na w harmonogramie przyjęć jak pacjent „kontynuujący leczenie”.

Siła wyższa to zdarzenie losowe, które uniemożliwiło zgłoszenie pacjenta w wyznaczonym terminie do świadczeniodawcy i nie pozwoliło pacjentowi z odpowiednim wyprzedzeniem poinformować świadczeniodawcy o niemożności terminowego zgłoszenia się w realizacji świadczenia.

Sposób rozumienia „siły wyższej" w orzecznictwie sądowym nie jest wiążący dla interpretacji tego pojęcia użytego w ww. ustawie. Należy zastosować celowościową wykładnię umożliwiającą odpowiednie zabezpieczenie uzasadnionych interesów świadczeniobiorcy, często zmuszonego do długiego czekania na świadczenie opieki zdrowotnej. Zatem pojęcie „siły wyższej" wykracza poza przyjętą w orzecznictwie sądowym koncepcję obiektywizacji siły wyższej i obejmuje m.in. chorobę, nagłe pogorszenie stanu zdrowia, wypadek lub inną okoliczność niezależną od świadczeniobiorcy, która uniemożliwiła mu zgłoszenie się do świadczeniodawcy w ustalonym terminie.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej (Dz. U. 2005 Nr 200, poz. 1661) świadczeniodawca umieszcza świadczeniobiorcę na liście oczekujących po stwierdzeniu, że świadczeniobiorca posiada wymagane skierowanie na świadczenie danego rodzaju albo jest uprawniony do uzyskania świadczenia bez skierowania. W przypadku zapisów telefonicznych świadczeniodawca może zwrócić się o podanie danych ze skierowania (kto wystawił skierowanie, dane dotyczące świadczeniodawcy, lekarza, informacje o rozpoznaniu lub powodzie przyjęcia), uprawdopodobniając tym samym, że świadczeniobiorca jest w posiadaniu wymaganego skierowania. W przypadku stwierdzenia, że w momencie dokonywania wpisu na listę oczekujących drogą telefoniczną nie posiadał skierowania, o czym świadczy późniejsza data jego wystawienia, świadczeniodawca powinien skreślić świadczeniobiorcę z wcześniejszego wpisu i ponownie wpisać z datą dostarczenia skierowania, co będzie wiązało się z wyznaczeniem nowego terminu udzielenia świadczenia. Skierowanie z datą wystawienia późniejszą niż data dokonywania wpisu drogą telefoniczną wskazuje na to, że w dniu wpisu na listę oczekujących świadczeniobiorca nie był uprawniony do uzyskania świadczenia. W przypadku gdyby świadczenia były realizowane przez świadczeniodawcę na bieżąco, świadczeniobiorcy bez skierowania nie byłoby udzielone świadczenie, chyba że do uzyskania danego świadczenia nie jest wymagane skierowanie.

Wymóg zarejestrowania skierowania w terminie 30 dni od jego wystawienia, określony w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 465 z późn.zm.) w sytuacji, opisanej w pytaniu został zachowany, skoro świadczeniobiorca został wpisany na listę oczekujących na udzielone świadczenia. Prawa świadczeniobiorcy w związku z zaprzestaniem realizacji przez świadczeniodawcę umowy zawartej z NFZ opisują przepisy art. 20 ust. 10a – 10d ustawy z dnia ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285 z późn. zm.). Z treści tych przepisów wyraźnie wynika, że świadczeniobiorca w opisanej wyżej sytuacji, po otrzymaniu od dotychczasowego świadczeniodawcy zaświadczenia o wpisaniu na listę oczekujących i dacie zgłoszenia się świadczeniobiorcy oraz zwróconego oryginału skierowania, może wpisać się na listę oczekujących prowadzoną przez innego świadczeniodawcę wykonującego umowę w danym zakresie. Nowy świadczeniodawca umieszczając świadczeniobiorcę na liście oczekujących uwzględnia datę zgłoszenia u świadczeniodawcy, który zakończył wykonywanie umowy zawartej z NFZ. Z tej procedury wynika, że w opisanej sytuacji skierowanie zachowuje swoją ważność także w przypadku ponownego wpisania na listę oczekujących u nowego świadczeniodawcy.

Zgodnie z § 13 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniodawca zapewnia rejestrację świadczeniobiorcy na podstawie zgłoszenia, w szczególności osobistego, telefonicznego lub za pośrednictwem osoby trzeciej.

Osoby objęte planem leczenia, czyli osoby kontynuujące proces leczniczy, wymagający okresowego, w ściśle ustalonych terminach, wykonywania kolejnych etapów świadczenia (np. kolejnych wizyt, badań) nie umieszcza się na listach oczekujących, ale w harmonogramie przyjęć z kategorią „kontynuujący leczenie”. Zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczający świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej (Dz. U. 2005 r. Nr 200, poz. 1661).

Liczba pacjentów kontynuujących leczenie, ani ich czas oczekiwania na kolejne wizyty nie są wliczane do liczby oczekujących ani do średniego rzeczywistego czasu oczekiwania.

Świadczeniodawca nie może zaproponować świadczeniobiorcy wizytę w dniu zgłoszenia, gdy powstał wolny termin z powodu rezygnacji innego świadczeniobiorcy lub niestawienia się innego świadczeniobiorcy w terminie. Świadczenia udzielane są według kolejności zgłoszenia na zasadach sprawiedliwego, równego i niedyskryminującego dostępu do świadczeń. Zatem świadczeniobiorca, który zgłosił się do świadczeniodawcy i nie jest wpisany na listę oczekujących, w czasie gdy inny świadczeniobiorca nie stawił się w wyznaczonym terminie, powinien zostać wpisany na listę oczekujących według kolejności zgłoszenia, natomiast można takiemu świadczeniobiorcy udzielić świadczenia poza kolejnością na podstawie kryteriów medycznych, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w dokumentacji medycznej, do której zalicza się także listę oczekujących. W zwolnionym terminie może zostać udzielone świadczenie świadczeniobiorcy mającemu prawo do korzystania ze świadczeń poza kolejnością.

Każdy świadczeniobiorca oczekujący na udzielenie świadczenia powinien być umieszczony na liście oczekujących (harmonogramie przyjęć). W przypadku gdy świadczeniobiorca chce mieć udzielone świadczenie przez konkretnego lekarza musi liczyć się z prawdopodobieństwem dłuższego oczekiwania na świadczenie. W tym przypadku świadczeniobiorca będzie oczekiwał na świadczenie dłużej „na własne życzenie”. Świadczeniobiorcy posiadający uprawnienie do korzystania ze świadczeń poza kolejnością, wybierając spośród wszystkich lekarzy udzielających świadczeń w danej komórce organizacyjnej konkretnego lekarza, do którego trzeba oczekiwać, rezygnują z przysługującego im prawa i powinni być wpisani na listę oczekujących.

Świadczeniodawca powinien, wyznaczając planowane terminy udzielania świadczenia zgłaszającym się do niego świadczeniobiorcom, którzy dotychczas oczekiwali na świadczenie u świadczeniodawcy, który zakończył wykonywanie umowy, uwzględnić datę zgłoszenia się do świadczeniodawcy, u którego pierwotnie oczekiwali. W związku z powyższym świadczeniodawca będzie musiał przesunąć planowane terminy udzielenia świadczenia świadczeniobiorcom, którzy zostali wpisani na listę oczekujących później. Świadczeniodawca wpisując na listę oczekujących zgłaszających się świadczeniobiorców powinien uwzględnić zarówno datę zgłoszenia u poprzedniego świadczeniodawcy jak i stan zdrowia, rokowania co do dalszego przebiegu choroby, choroby współistniejące, zagrożenia wystąpienia, utrwalenie lub pogłębienie niepełnosprawności.

W przypadku zakończenia wykonywania umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniodawca ma obowiązek wydać zaświadczenie o wpisie na listę oczekujących oraz oryginał skierowania tym świadczeniobiorcom, którzy się do niego zgłoszą. Świadczeniodawca za wydanie zaświadczenia i oryginału skierowania nie pobiera opłaty. Świadczeniodawca na życzenie świadczeniobiorcy może wysłać zaświadczenie i oryginał skierowania pocztą. Powinna to być przesyłka polecona z uwagi na to, że będzie zawierała dane osobowe. Wydaje się, że świadczeniodawca może obciążyć kosztem przesyłki świadczeniobiorcę, ponieważ ustawodawca nie przesądził tej kwestii.

Przywrócenie na listę oczekujących nie należy traktować jako nowy wpis. Świadczeniodawca, do którego świadczeniobiorca składa wniosek o przywrócenie na listę oczekujących, w którym uprawdopodobnił, że niezgłoszenie się nastąpiło z powodu siły wyższej, ustala kolejność przyjęć, z uwzględnieniem pierwotnej daty zgłoszenia. Data wpisu na listę pozostaje bez zmian.

Celem wprowadzenia harmonogramu przyjęć było uwzględnienie wszystkich pacjentów, którzy uzyskują świadczenie u danego świadczeniodawcy. Należy przyjąć, że pacjenci, którzy mają udzielane świadczenia w ramach programów lekowych to pacjenci objęci leczeniem czyli kontynuujący leczenie, a zgłaszają się po leki zgodnie z wyznaczonymi im terminami w planie leczenia.

Takie rozwiązanie jest dopuszczalne pod warunkiem wyrażenia zgody przez świadczeniobiorcę na taki sposób kontaktu oraz z zaznaczeniem, że brak odpowiedzi jest rozumiany jako zgoda na zmianę planowanego terminu udzielania świadczeń.

W obu przypadkach świadczeniobiorcy nie kwalifikują się obecnie do udzielenia świadczenia: w pierwszym przypadku z uwagi na fakt, że świadczenie finansowane ze środków publicznych będzie przysługiwać za 5 lat, natomiast w drugim przypadku ze względów medycznych. Gdyby ci świadczeniobiorcy zgłosili się do innych świadczeniodawców, gdzie nie ma osób oczekujących i tak nie mogliby mieć udzielonego świadczenia w dniu zgłoszenia. Wpis na listę oczekujących powinien być dokonywany wtedy, gdy świadczenie nie jest realizowane w dniu zgłoszenia i gdy przede wszystkim świadczeniobiorca kwalifikuje się do udzielenia danego świadczenia. Świadczeniodawca wyznaczając w momencie wpisu na listę oczekujących planowany termin operacji klatki piersiowej kurzej powinien wziąć pod uwagę zarówno: kolejność zgłoszenia, stan zdrowia świadczeniobiorcy, rokowania, co do dalszego przebiegu  choroby, zagrożenia wystąpienia, utrwalenia lub pogłębienia niepełnosprawności.

Kontrola w poradni specjalistycznej z zasady powinna być wykonana przez świadczeniodawcę, który rozpoczął leczenie, gdyż jest to kontynuacja leczenia i dlatego świadczeniobiorca nie powinien być wpisywany na listę oczekujących, ale w harmonogramie przyjęć jako „kontynuujący leczenie”.

Jeżeli wykonanie porady kontrolnej byłoby trudne do zrealizowania u świadczeniodawcy, który rozpoczął leczenie (np. ze względu na brak odpowiedniej komórki merytorycznej u świadczeniodawcy lub konieczność poniesienia dodatkowych kosztów przez pacjenta), wówczas porada ta może być wykonana u innego świadczeniodawcy. W takim przypadku pacjent może być wpisany na listę oczekujących z późniejszym terminem, pod warunkiem, że nie wpłynie to negatywnie na stan zdrowia pacjenta lub na jego proces leczenia. Przy wyznaczaniu planowanego terminu udzielenia świadczenia należy wziąć pod uwagę kryteria medyczne, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej (Dz. U. 2005  Nr 200, poz. 1661).

Termin porady kontrolnej jest określany na podstawie wiedzy medycznej głównie w celu sprawdzenia, na określonym etapie opieki medycznej, czy proces leczenia przebiega poprawnie, a jeśli nie, jakie działania powinny zostać podjęte, by zwiększyć skuteczność leczenia i uchronić pacjenta przed niebezpieczeństwem powstania niepożądanych skutków zdrowotnych. Jednak nie zawsze opóźnienie wykonania porady kontrolnej może oznaczać zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta. W związku z tym nie należy kategorycznie wykluczyć możliwości wyznaczania późniejszego terminu porady kontrolnej przez świadczeniodawcę, do którego zgłosił się pacjent, ale decyzja taka musi wynikać z oceny dokonanej przez lekarza, a nie przez personel administracyjny pracujący w recepcji świadczeniodawcy. Lekarz po zapoznaniu się z wynikami badań diagnostycznych oraz wykonanymi przez SOR świadczeniami opieki zdrowotnej powinien podjąć decyzję, czy termin porady kontrolnej może zostać przesunięty, a jeśli tak, to o ile dni. SOR powinien poinformować, że porada kontrolna powinna odbyć się np. w okresie od 7 do 14 dni po zakończeniu leczenia w SOR, co również byłoby ważną wskazówką przy wyznaczaniu terminu porady kontrolnej.

Dodać należy, że w przypadku udzielenia świadczenia w szpitalnym oddziale ratunkowym, zgodnie z § 12 ust. 10 „Ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej" będących załącznikiem do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 320 z późn.zm.), świadczeniodawca wydaje pacjentowi, stosownie do jego stanu zdrowia dokumenty, m.in. skierowania na świadczenia zalecone w karcie informacyjnej.

W przypadku gdy pacjent jest już pod opieką danej poradni specjalistycznej, leczy się na daną jednostkę, chorobową i w trakcie leczenia zgłosi dolegliwości niezwiązane wprost z tą chorobą, to w celu jej leczenia nie jest wymagane uzyskanie przez pacjenta nowego skierowania. W takiej sytuacji odnotowuje się fakt zgłoszenia dolegliwości przez pacjenta w historii choroby i dalsze leczenie pacjenta oraz sprawozdawanie realizowanych świadczeń odbywa się w ramach pierwotnego skierowania. Wobec powyższego w opisanej sytuacji pacjent nie jest wpisywany ponownie na listę oczekujących.

W przypadku świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej niedopuszczalne jest wpisanie się na listę oczekujących, na to samo świadczenie, więcej niż jeden raz, nawet jeżeli pacjent posiada skierowania z różnymi rozpoznaniami. Zasada ta ma zastosowanie dla każdego świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej, zgodnie z podziałem wprowadzonym w tzw. rozporządzeniu koszykowym (ambulatoryjnych: fizjoterapia ambulatoryjna; domowych: fizjoterapia domowa; stacjonarnych, odrębnie dla rehabilitacji: ogólnoustrojowej, neurologicznej,  pulmonologicznej, kardiologicznej, kardiologicznej telerehabilitacji hybrydowej; ośrodka lub oddziału dziennego, odrębnie dla rehabilitacji: ogólnoustrojowej, dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego, osób z dysfunkcją narządu słuchu i mowy, osób z dysfunkcją narządu wzroku, kardiologicznej, kardiologicznej telerehabilitacji hybrydowej oraz pulmonologicznej z wykorzystaniem metod subterraneoterapii), co oznacza, że - przykładowo - nie można wpisać się jednoczasowo na dwie listy oczekujących na fizjoterapię ambulatoryjną, ale możliwe jest wpisanie się na listę na fizjoterapię ambulatoryjną oraz na listę oczekujących na rehabilitację neurologiczną w warunkach stacjonarnych. Wynika to z:

• przepisu art. 20 ust. 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285 z późn. zm.),
• kompleksowego (holistycznego) charakteru świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej co oznacza, że powinny odpowiadać aktualnym potrzebom zdrowotnym, a określenie zakresu i sposobu leczenia rehabilitacyjnego czy fizjoterapeutycznego powinno być poprzedzone oceną stanu funkcjonalnego pacjenta.

W związku z powyższym przy planowaniu zabiegów powinny być uwzględniane wszystkie stwierdzone dysfunkcje. Kolejne skierowania nie mogą stanowić podstawy dokonania wpisu na listę oczekujących u innego świadczeniodawcy na fizjoterapię, powinny jednak być uwzględniane przez świadczeniodawcę, u którego pacjent był wpisany na listę oczekujących, przy planowaniu cyklu zabiegów dla danego pacjenta w celu zagwarantowania właściwego skutku terapeutycznego - zarówno jeżeli dotyczą innej części ciała, jak również w przypadku nadania im kryterium pilności. Takie podejście zapewni właściwą realizację zadań fizjoterapeuty tj. planowania i realizacji planu fizjoterapii i kontroli tego procesu oraz dokonywania oceny skutków terapii.

W związku z powyższym zalecanym postępowaniem w przypadku otrzymania przez pacjenta, który jest już wpisany na listę oczekujących, kolejnego skierowania na dany rodzaj świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej jest przedstawienie tego skierowania świadczeniodawcy, u którego jest wpisany na listę oczekujących. Jeżeli z tego kolejnego skierowania wynika, że pacjent został zakwalifikowany jako przypadek pilny, zgodnie z art. 20 ust. 7 ustawy o świadczeniach, świadczeniodawca może skorygować odpowiednio termin udzielenia świadczenia, wyznaczony na podstawie skierowania stanowiącego podstawę wpisu na listę oczekujących. W takim przypadku spełniony będzie warunek uwzględnienia zmiany stanu zdrowia świadczeniobiorcy, wskazującej na potrzebę wcześniejszego niż w ustalonym terminie udzielenia świadczenia, o którym świadczeniobiorca ma poinformować świadczeniodawcę. Jeżeli skierowanie dotyczy innej części ciała, planowana rehabilitacja powinna uwzględniać wszystkie występujące dysfunkcje.

Jeżeli pacjent czekał na świadczenie, w przypadku którego prowadzone są odrębne listy oczekujących (harmonogramy przyjęć) np. na program lekowy „leczenie stwardnienia rozsianego" lub procedurę „usunięcie zwężenia tętnicy wieńcowej (angioplastyka)", a świadczenie nie zostało wykonane, powinien zostać skreślony z listy oczekujących z innej przyczyny, tj. przyczyny o kodzie 9 (inna przyczyna). W dokumentacji świadczeniodawca powinien doprecyzować, że pacjenta skreślił z powodu wykonania innego świadczenia niż świadczenie, na które pacjent czekał. Skreślenie w tym przypadku pacjenta z przyczyny o kodzie 1 (wykonanie świadczenia przez danego świadczeniodawcę) mogłoby zostać błędnie odczytane, że miał wykonaną daną procedurę lub rozpoczęto leczenie w ramach programu lekowego, na który pierwotnie czekał. Natomiast jeśli pacjent czekał na liście oczekujących do komórki organizacyjnej i zostało mu wykonane świadczenie, tylko inne niż pierwotnie zakładano, ale także realizowane przez tą komórkę, pacjent powinien zostać skreślony z powodu „wykonanie świadczenia przez danego świadczeniodawcę".

Każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności. W podanym przykładzie tj. w przypadku pacjenta, który nie zgłosił się na wyznaczoną wizytę kontrolną i ponad trzy lata od wyznaczonej wizyty nie zgłaszał się do poradni zasadne jest przyjęcie, że zrezygnował on z opieki danej poradni. Pomocniczo, w celu określenia jaki okres braku aktywności pacjenta (tj. nie wyrażania zainteresowania uzyskaniem świadczenia) można uznać, że powoduje konieczność zapisania się do poradni ponownie, można odwołać do okresu przyjętego w Zarządzeniu Prezesa NFZ w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju ambulatoryjna opieka specjalistyczna w celu określenia pacjenta pierwszorazowego tj. okresu 730 dni, w których pacjent nie korzysta ze świadczeń w danym zakresie.

Pacjent taki powinien być pozostawiony na liście z kategorią rezerwujący. Takie rozwiązanie przewiduje także art. 20 ust. 9b ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 20 ust. 10e ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285 z późn. zm.) świadczeniodawca dokonuje skreślenia z listy oczekujących pacjenta, który nie stawił się w wyznaczonym terminie i nie uprawdopodobnił, że niezgłoszenie się nastąpiło z powodu siły wyższej. Świadczeniodawca może ponownie wpisać pacjenta na listę oczekujących, jednakże w przypadku świadczeń fizjoterapii pacjent będzie zobowiązany dostarczyć nowe skierowanie, jeśli upłynęło ponad 30 dni od dnia wystawienia skierowania. Zgodnie bowiem z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 465 z późn. zm.) skierowanie należy zarejestrować w wybranym gabinecie, zakładzie rehabilitacji lub fizjoterapii nie później niż 30 dni od dnia jego wystawienia.

Zapis art. 47c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285 z późn. zm.) gwarantuje nie dłuższy niż 7 dniowy okres oczekiwania na wyznaczenie wizyty od dnia zgłoszenia tylko w przypadku świadczeń z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. Świadczenia fizjoterapii ambulatoryjnej należą do świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej i powinny być udzielone osobom uprawnionym na podstawie art. 47c ustawy poza kolejnością wynikającą z prowadzenia listy oczekujących, ale w tym przypadku data wizyty może być wyznaczona w terminie dłuższym niż 7 dni od dnia zgłoszenia.

Pierwszy wolny termin udzielania świadczenia powinien być określony do komórki organizacyjnej, a nie do poszczególnych lekarzy. W przypadku kilku lekarzy udzielających tego samego zakresu świadczeń w ramach jednej komórki organizacyjnej pierwszy wolny termin udzielenia świadczenia do tej komórki powinien odpowiadać pierwszemu wolnemu terminowi udzielenia świadczenia przez lekarza, do którego czas oczekiwania jest najkrótszy.

Listy oczekujących prowadzone są z dokładnością do komórki organizacyjnej, w której udzielane są świadczenia. W związku z tym, że pierwszy wolny termin udzielenia świadczenia powinien być określany do komórki organizacyjnej a nie na poszczególne świadczenia, zabiegi, podawany termin powinien być możliwy do zaproponowania zarówno dla pacjenta, który zgłosi się na zabieg, na który kolejka jest dłuższa, jak i na który czas oczekiwania jest krótszy, tj. informacja o pierwszym wolnym terminie udzielenia świadczenia powinna odnosić się do wszystkich świadczeń realizowanych w danej komórce. Świadczeniodawca powinien przekazywać pierwszy wolny termin do komórki organizacyjnej, który jest tożsamy z pierwszym wolnym terminem na świadczenie na które trzeba czekać najdłużej.

Niedopuszczalne jest podawanie pierwszego wolnego terminu, który wynika z rezygnacji pacjenta wpisanego wcześniej na listę oczekujących. W sytuacji, gdy następuje rezygnacja świadczeniobiorcy wpisanego na listę oczekujących na udzielenie świadczenia, świadczeniodawca powinien poinformować kolejnego pacjenta na liście o możliwości udzielenia świadczenia we wcześniejszym terminie.

Biorąc pod uwagę, że świadczeniodawcy zobowiązani się do przekazywania danych za każdy dzień roboczy, należy przyjąć, że wystarczające będzie, jeżeli po przerwie świadczeniodawca sprawozda pierwszy wolny termin aktualny w pierwszym dniu roboczym po przerwie. W trakcie przerwy świadczeniodawca nie rejestruje nowych pacjentów, w związku z powyższym należy przyjąć, że pierwszy wolny termin podany na ostatni dzień roboczy przed przerwą nadal jest aktualny aż do kolejnego dnia roboczego.